(ادامه ی مطلب قبلی)

علی (علیه السّلام): انا الذی جعل الله نفسی نفس محمد. من آن کسی هستم که خداوند در قرآنش جان مرا

 جان پیغمبرش دانسته فرموده (انفسنا و انفسکم) 

فاطمه (سلام الله علیها): انا الذی یقول فی‏کتاب العزیز ابناؤنا و ابناؤکم. 

من آنم که خداوند بزرگ در قران کریم مرا به تنهایی همه فرزندان پدرم ‏دانسته و فرموده: (وابناؤنا...) 

علی (علیه السّلام): انا من شیعی من علمی یسطرون. من آنم که شیعیانم از دانشم بهره می‏برند. 

فاطمه (سلام الله علیها): انا بحر من علمی یغترفون. من نیز آن دریایم که از دانشم برخوردارند. 

علی (علیه السّلام): انا اشتق الله تعالی اسمی من اسمه فهو العالی و انا علی. من آن کسی هستم که اسمم

 را خدا از اسم خود مشتق نموده او عالی است و من علی هستم. 

فاطمه (سلام الله علیها): انا کذلک فهو الفاطر و انا فاطمه. من نیز اسمم از نام خدا گرفته شده است. او فاطر و من فاطمه ‏ام. 

علی (علیه السّلام): انا حیوة العارفینت. من مایه حیات معنوی عارفانم 

فاطمه (سلام الله علیها): انا فلک نجاة الراغبین. من کشتی نجات عاشقان حقم 

علی (علیه السّلام): انا الحوامیم. من حامیم‏های قرآنم. 

فاطمه (علیهاسلام): انا ابنةالطواسین. من نیز دختر (طاسین)های قرآنم 

علی (علیه السّلام): انا کنز الغنی. من گنج بی‏نیازیم 

فاطمه (سلام الله علیها): انا کلمةالحسنی. من کلمة الحسنی هستم (من اسم اعظم الهی هستم) 

علی (علیه السّلام): انا بی‏تاب الله علی آدم فی خطیئته. من آن کسی هستم که خدا به خاطر من توبه آدم را قبول کرد. 

فاطمه (سلام الله علیها): انا بی قبل الله توبته. من نیز همانم که خدا به سبب من توبه آدم را پذیرفت. 

علی (علیه السّلام): اناکسفینة نوح من رکبها نجی. من مانند کشتی نوحم که هرکس بر آن نشست نجات یافت. 

فاطمه (سلام الله علیها): انا اشارکه فی دعوته. من هم شریک در دعوت او هستم. 

علی (علیه السّلام): انا طوفانه. من طوفان دریای علمم 

فاطمه (سلام الله علیها): انا مسورته. من مرکز ثقل کشتی نجاتم (من تکیه‏گاه آن هستم) 

علی (علیه السّلام): انا النسیم الی حفظه. من آن نسیمی هستم که کشتی علم را می‏راند و نگاهبانیش

 می‏کند. 

فاطمه (سلام الله علیها): انا مسنی‏انهار الماء والخمر و العسل فی‏الجنان. من بستر نهرهای گوارای آب و شراب و

 عسل مصفای بهشت هستم. 

علی (علیه السّلام): انا علمی علم النبیین. من دانشم دانش پیامبران الهی است. 

فاطمه (سلام الله علیها): انا بنت سیدالمرسلین الاولین و الاخرین. من دختر آقای پیامبران اولین و آخرینم. 

علی (علیه السّلام): انا البئر و القصر المشید. من چاه قرآن و کاخ برافراشته آنم. یعنی من آن چشمه‏ام که از زلال

 وجودم بهره نگرفتند. 

فاطمه (سلام الله علیها): انا منی شبر و شبیر. من آنم که مادر حسن و حسینم. 

علی (علیه السّلام): انا بعدالرسول خیرالبریة. منم که بعد از رسول خدا (صلّ الله علیه و آله و سلّم) بهترین خلق خدایم. 

فاطمه (سلام الله علیها): انا البرّة الزکیة. من پاکترین زن نیکوکردارم. 

در اینجا بود که رسول خدا صلّی‏ الله‏ علیه وآله و سلّم به دخترش فاطمه علیهاسلام فرمود: 

لا تکلمی علیاً فانه ذوالبرهان. زهرا جان سکوت کن که علی صاحب برهان است. 

فاطمه (سلام الله علیها): انا ابنةمن انزل الیه‏القرآن. منم دختر کسی که قرآن به او نازل شده است. 

علی (علیه السّلام): انا الامین الاصلع. منم آن کسی که هم امینم و هم اصلع (اصلع: پیشانی بزرگ صاحب علم). 

فاطمه (سلام الله علیها):انا الکوکب الذی یلمع. من ستاره درخشان مکتبم 

قال النبی (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فهو صاحب الشفاعة یوم القیامة. در این زمان پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) به دخترش فاطمه فرمود:

 زهرا جان علی صاحب شفاعت بزرگ در روز قیامت است. 

فاطمه (سلام الله علیها): انا خاتون یوم القیامة. من خاتون بزرگ صحرای محشرم 

در این موقع زهرا علیهاسلام به پدرش عرض کرد یا رسول الله مرا حمایت نمی‏کنی؟ پسرعمت را

 حمایت می‏کنی؟ 

علی (علیه السّلام): یا فاطمه انا من محمد عصبته و نجیبه. من از محمد به منزله جان او هستم. 

فاطمه (سلام الله علیها): انا لحمه و دمه. من نیز گوشت و خونش هستم. 

علی (علیه السّلام): انا الصحف. من به منزله کتب آسمانی هستم 

فاطمه (سلام الله علیها):انا الشرف. من شرافت آفرینشم 

علی (علیه السّلام): انا ولی الزلفی. منم صاحب نیکوئیها و رستگاریها 

فاطمه (سلام الله علیها): انا الخمصأ الحسنی. منم طعم شیرین نیکویی. 

علی (علیه السّلام): انا نور الوری. منم نور عالم خلقت 

فاطمه (سلام الله علیها): انا فاطمةالزهرا. منم فاطمه ‏زهرا 

در این موقع حضرت خاتم ‏الانبیا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) به دخترش زهرا علیهاسلام فرمود: 

یا فاطمه! قومی و قبلی رأس ابن عمک هذا جبرئیل و مکائیل و اسرافیل و عزرائیل مع اربعة الاف من

 الملائکة یحامون مع علی و هذا اخی راحیل و روائیل مع اربعة آلاف من الملائکة ینظرون. 

ای فاطمه برخیز و سر پسر عمت را ببوس که جبرائیل و میکائیل و اسرافیل و عزرائیل با چهار هزار

 فرشته برای حمایت پسرعمت آمده‏اند و این برادرم راحیل است که به همراه فرشته روائیل با چهار هزار

 فرشته آمده‏اند و نگاه می‏کنند. در این موقع فاطمه ‏زهرا علیهاسلام برخاست فقبلت راس الامام علی

 بن‏ ابیطالب بین یدی النبی. پس سر پسرعمش علیّ‏ بن ابیطالب (علیه السّلام) در حضور رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) بوسید

 و گفت: یا ابالحسن بحق رسول الله معذرة الی اللّه عزوجل و الیک و الی ابن عمک. ای ابوالحسن به

 حق رسول خدا از تو معذرت می‏خواهم و از خدا و رسول او نیز معذرت‏خواهی می‏کنم و علی علیه

 السلام نیز دست فاطمه را بوسید. 

چند نکته قابل توجه در این مفاخره مقدس 

نکاتی بسیار قابل توجه در این مفاخره بی‏نظیر وجود دارد که بیان آن خالی از لطف نیست. 

1 - شهامت ادبی و بلاغت بی‏نظیر حضرت زهرا سلام‏ الله‏ علیها که پابه‏ پای امیر سخن و فرمانفرمای کلام

 پیش رفته است. 

2 - زیبایی گفتار آن بانوی بزرگ که از روانی و شیوایی بی ‏نظیر برخوردار است مثلاً هر جا که سخن

 علی علیه‏السلام به الف ختم می‏شد پاسخ آن بانو نیز با همان کلمه کوتاه به الف ختم می‏شد و

 هرجا با یا و نون ختم می‏شد سخنان آن بانو نیز با یا و نون زینت می‏یافت و این، خبر از استعداد

 عجیب حضرت زهرا علیهاسلام و همپایه بودنش با علی‏ علیه ‏السلام را می‏دهد. 

3 - مقدس بودن این مفاخره و بی‏تکبر بودن این موضوع را ثابت می‏کند. 

4 - از عظمت علی علیه‏السلام خبر می‏دهد که به فرموده رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) آن حضرت مورد حمایت

 فرشتگان اعظم الهی بوده است. 

5 - از همه مهمتر پایان این مفاخره بی ‏نظیر است که در کمال عشق و صفا و اخلاص و وفا از سوی

 رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) به دخترش فاطمه علیهاسلام امر می‏شود که برخیزد و سر مطهر همسرش را ببوسد

 و از ایشان معذرت‏خواهی کند و آن بانو نیز حضور پدر سر آن امام بزرگوار را می‏بوسد و از این که پا به

 پای آن حضرت مطالبی را در شأن و شکوه خود بیان کرده از خدا و رسول او و از همسرش پوزش

 می‏طلبد علی علیه ‏السلام نیز پوزش او را پذیرفته و دست مبارک آن بانو را می‏بوسد. و خلاصه تمامی

 لحظه‏ لحظه‏ های آن مفاخره بی‏ نظیر، با صفا و صمیمت و در کمال بی‏ریایی و تقوی سپری شده و با یک

 جهان پاکی و قداست و معنویت پایان می ‏یابد.

منبع: وبلاگ دختر ایرانی اصالت اسلامی