آب زنید راه را هین که نگار مىرسد
امام سجاد علیه‌السلام از شکوه ویژهاى برخوردار بود،
به گونه اى که هر جا گام مى نهاد، مردم براى وى راه مى گشودند
و نگاه هاى خود را به سوى او مى دوختند.
«سالى هشام پسر عبدالملک به حج رفت و گروهى از بزرگان شام همراه او بودند.
روزى به سبب انبوهى مردم نتوانست دست خود را به حجرالاسود برساند.
در این هنگام، امام على بن الحسین علیه‌السلام به طواف آمد
و چون نزدیک رکن آمد، مردم کنار رفتند تا ایشان به آسانى، دست خود را به رکن بزند.
این پاسداشت در دیده شامیان، بزرگ و شگفت آمد.
از هشام پرسیدند: این مرد کیست که مردم چنین او را گرامى مى دارند؟
هشام گفت: نمىدانم! فَرَزْدَق، شاعر معروف که در آنجا حاضر بود، گفت:
من او را مىشناسم و در همان زمان، بیتهایى را در شناساندن وى و ستایش او سرود که در برخى از آنها چنین آمده است:
«این کسى است که [سرزمین] بطحا جاى پایش را مىشناسد و همچنین حرم و بیرون حرم.
این پسر مهمترین بندگان خداست.
او پرهیزکار، برگزیده، پاک و نشانه و راهنماست.
اینکه گویى «این کیست؟» بدو زیانى نمىرساند. آن را که تو نشناخته گرفته اى،
عرب و عجم مىشناسد».
هرگز نگذاشت تا ابد شب باشد
او ماند که در کنار زینب باشد
سجّاد که سجّاده به او دل می‌بست
تدبیر خدا بود که در تب باشد
شهادت وارث نهضت عاشورا تسلیت باد
