«راه وسط راه اسلام است...

راه موفقیت این کشور و این ملت عبارت است از راه اسلام،

پایبندى به مبانى و ارزشهاى اسلامى،

و پایبندى به آنچه که امام ‌بزرگوار ما براى ما به یادگار گذاشته است.‌»

این تنها تفسیرِ راه اعتدال است

یادمون باشه و فراموش نکنیم

نوشتند: بوی سادگی شهید رجائی رو میده

گفتند : در بیان وعده هایش کاملاً صادقه

آمد و به تمام معنا سادگی و مردمی بودنِ یک دولتمردِ

نظامِ جمهوریِ اسلامی رو به جهانیان نشون داد

و اینکه:

ما در این در نه پی حشمت و جاه آمده ایم

___________________________________________

نوشتند : دولتِ امید و تدبیر در راهه

گفتند : کلیدِ عزّت و اقتدار و اصالت ایرانِ اسلامی در دستِ اوست

ما آمدیم و حماسه ی ملّی را رقم زدیم

و او به یاری خداوند اصالت , اقتدار

و شکوه و عظمتِ ما و کشورمان را

به نمایش خواهد گذاشت

ما نیز مانند همیشه در کنار دولتمردانِ کشورمان خواهیم بود

 زیرا ما تا آخر ایستاده ایم

ما پیرو ولیّ فقیه و مقتدایمان هستیم

انتصاب دکتر محمود احمدی‌نژاد به عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی با صدور حکمی آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد را به عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب کردند.
متن حکم رهبر معظم انقلاب به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد دامت تأییداته

با توجه به تلاش با ارزش هشت ساله جنابعالی در مسئولیت خطیر ریاست جمهوری اسلامی ایران و تجارب فراوانی که در این مورد اندوخته‌اید، شما را به عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب می‌نمایم.

توفیقات جنابعالی را از خداوند متعال خواستارم.

سیّدعلی خامنه ای
13 مرداد92

یک پدیده‌ى بسیار ارزشمند و مهمى است؛ این پدیده ناشى است از مردم‌سالارى اسلامى

و محور و مدار کارها هم اسلام عزیز است؛

از اعلام مشروطیت در ایران تا سالى که انقلاب پیروز شد، هفتادوپنج سال طول کشید؛

در این پنجاه‌وپنج سال، زمام امور کشور در دست انسانهائى قرار گرفت که نه به سرنوشت این ملت، نه به منافع این ملت، نه به عظمت و شکوه و عزت این کشور اعتنائى نداشتند و به منافع شخصى خود و منافع قدرتهائى که از آنها حمایت میکردند، دلبسته بودند

مزه‌ى مردم‌سالارى را مردم در جمهورى اسلامى چشیدند.

 یکى از خصوصیات این مردم‌سالارى این است که رابطه‌ى مردم و مسئولان به صِرف رابطه‌ى قانونى منحصر نمیشود؛ بلکه علاوه بر آن، رابطه‌ى عاطفى و ایمانى است؛ که ناشى از اعتقادات مردم، ناشى از بینش دینى مردم، ناشى از تعهد مردم به مبانى و اصول انقلاب است. این چیزى است که در دنیا ما نظیرى برایش نمى‌شناسیم، که رابطه‌ى مردم با مسئولین، یک چنین رابطه‌ى مستحکمِ عاطفى و ایمانى و نشانه‌ى پایبندى به مبانى باشد؛ و همین است که مسئولین را هدایت میکند. رئیس جمهور محترمى که امروز رسماً به مسئولیت سنگین و افتخارآمیز ریاست جمهورى رسیدند، به این نکته توجه کنند که مردم، کشور عزیز ایران را یک کشور اسلامى و مبتنى بر تعاریف اسلامى و تعالیم اسلامى میدانند؛ لذا مى‌ایستند.

در نظام جمهورى اسلامى، پذیرش مسئولیت به معناى کامجوئى از قدرت نیست؛ به معناى قبول زحمات خدمت به مردم است؛ این معناى قبول زحمت است؛

 البته من توصیه میکنم، هم مردم را به بردبارى، هم مسئولین محترم را به شکیبائى و حوصله.

 توصیه‌ى ما، هم به رئیس جمهور محترم، هم به هیئت دولتى که ان‌شاءالله به توفیق الهى در آینده‌ى نزدیکى از مجلس رأى اعتماد خواهند گرفت، این است که کارها را با صبر و بدون شتابزدگى انجام دهند؛ گامها را محکم و مطمئن بردارند. در همه‌ى زمینه‌ها ظرفیت کار وجود دارد، اهداف بلند هم وجود دارد، نشانه‌ها و بشارتها هم در کشور ما کم نیست.

همین جور که گفتند، «امت وسط» خصوصیت جامعه‌ى اسلامى است؛

«و کذلک جعلناکم امّة وسطا لتکونوا شهداء على النّاس و یکون الرّسول علیکم شهیدا».

راه وسط، همان راه اسلام است؛ نگاه کنیم ببینیم اسلام به ما چه میگوید، اسلام از ما چه میخواهد. راه موفقیت این است که دنبال رضاى الهى و دنبال انجام تکلیف الهى باشیم. خداى متعال راهها را براى ما مشخص کرده است؛ اگر از این راهها سلوک کنیم، مشى کنیم، به توفیق خواهیم رسید.

قواى مجریه، مقننه و قضائیه حداکثر همکارى را بکنند

جناب آقاى روحانى - همان‌طور که اشاره کردند - جزو عناصر خدمتگزار قدیمى به نظام اسلامى در بخشهاى مختلف هستند؛ یک فرد آزموده شده‌اى در نظام جمهورى اسلامى هستند؛ چه در دوره‌ى دفاع مقدس، چه در مجلس شوراى اسلامى، چه در شوراى عالى امنیت ملى، کارهاى فراوانى  بر دوش ایشان بوده است، که آن خدمات بزرگ را انجام دادند؛ امروز هم به عنوان رئیس جمهور بحمدالله مفتخرند به این که آراء مردم ایشان را به این سِمت منصوب کرده است. امیدواریم ان‌شاءالله خداى متعال به ایشان کمک کند، از ایشان دستگیرى کند، هدایت کند.

 و همه سعى کنند کمک کنند. من از همه‌ى جریانهاى گوناگون سیاسى درخواست میکنم و اصرار دارم.

مینو اصلانی در گفت‌و گو با خبرنگار جامعه فارس گفت:

روز 13 مرداد ماه که همزمان است با روز شهادت مریم فرهانیان از سه سال گذشته با عنوان روز بسیج جامعه زنان نامگذاری شده است.

وی ادامه داد: در این روز نشست‌های هم‌اندیشی با NGO های حوزه زنان و خانواده را داریم که در دانشگاه تهران و با حضور رحیم پورازغدی برگزار می‌شود.

رئیس بسیج جامعه زنان افزود: در این روز برنامه‌های بسیج زنان در سراسر کشور برگزار می‌شود و مسابقات قرآن 300 نفر از قاریان و حافظان ممتاز بسیج را نیز به همین مناسبت برگزار می‌کنیم.

اصلانی خاطرنشان کرد: این فعالیت‌ها با هدف معرفی بسیج جامعه زنان و آشنایی مردم با فعالیت‌های این سازمان در 34 سال گذشته برگزار می‌شود.

شهیده مریم فرهانیان در سن 17 سالگی در بیمارستان امام خمینی (رحمة الله علیه) آبادان مشغول امداد‌گری شد و به مدت سه سال به کار امدادگری و پرستاری از مجروحین جنگ در بیمارستان های مختلف آبادان ادامه داد که در این مدت یک بار به شدت زخمی شد و به اجبار در بیمارستان بستری شد.

این شهیده بزرگوار در غروب سیزدهم مرداد ماه سال 1363 در حالی که همراه با دو تن از خواهران همکار خود بر مزار شهیدی که بنا به وصیت مادر شهید که از آنان قول گرفته بود هر سال به جای او بر سر مزار پسر شهیدش حاضر شوند، در حالی که راهی گلستان شهدای آبادان شده بودند مورد اصابت ترکش خمپاره دشمن بعثی قرار گرفتند و همراهان او زخمی شدند و مریم فرهانیان نماد رشادت و مجاهدت زن‌ ایرانی به فیض شهادت نایل شد.

از سال 1391 روز 13 مرداد با عنوان روز بسیج جامعه زنان نامگذاری شد.

زنان پرس

فلسطین

آزاد خواهد شد؛ در این هیچ شبهه‌اى نداشته باشید. فلسطین قطعاً آزاد خواهد شد و به مردم بر خواهد گشت و در آنجا دولت فلسطینى تشکیل خواهد شد؛ در این‌ها هیچ تردیدى نیست؛ اما بدنامى آمریکا و بدنامى غرب برطرف نخواهد شد. اینها همچنان بدنام خواهند بود. شکى نیست که بر اساس حقایقى که خداى متعال تقدیر کرده است، خاورمیانه‌ى جدید شکل خواهد گرفت. این خاورمیانه، خاورمیانه‌ى اسلام خواهد بود.

ما در جمهورى اسلامى مسئله‌ى فلسطین برایمان یک مسئله‌ى تاکتیکى نیست، یک استراتژى سیاسى هم نیست، مسئله‌ى عقیده است، مسئله‌ى دل است، مسئله‌ى ایمان است. لذاست که بین ما و بین مردممان در این زمینه هیچ گونه فاصله‌اى وجود ندارد؛ همان قدر که ما براى مسئله‌ى فلسطین اهتمام قائلیم، مردم ما هم - آنهائى که میدانند مسئله‌ى فلسطین چیست که اکثریت عظیم ملت ما، بلکه قاطبه‌ى ملت ما هستند - همان انگیزه را دارند. و شما مشاهده میکنید در روز قدس و در جمعه‌ى آخر ماه رمضانِ هر سال، که امام آن را به عنوان روز قدس معین کردند، مردم مى‌آیند

پیروزى ملت فلسطین در بازگرداندن حق خود، دشوارتر نیست از پیروزى‌اى که ملت ایران در ایجاد جمهورى اسلامى در ایران داشت. آن روز - روزى که طاغوت بر این کشور حکومت میکرد - اگر کسى نگاه میکرد به صحنه‌ى عالم و به صحنه‌ى منطقه، جزو محالات قطعى بود که رژیم طاغوت در اینجا تغییر پیدا کند، آن هم اینکه تبدیل بشود به یک نظام اسلامى. این، جزو محالات به نظر مى‌آمد و به حسب موازین طبیعى، به حسب موازین عادى، چنین چیزى ممکن نبود؛ مقدور نبود. قدرت بى‌کلام آمریکا در این منطقه و حمایت بى قید و شرطش از رژیم شاه، نداشتن هیچ گونه امکانى براى مبارزین در اینجا - یعنى امکانات ما آن روز در حال مبارزه، بسیار کمتر بود از امکاناتى که امروز مردم شما در غزه دارند یا در ساحل غربى دارند - در عین حال این اتفاق افتاد، این محال ممکن شد و واقع شد؛ به برکت تداوم مبارزه، به برکت توکل به خدا، به برکت رهبرى عازم و جازم و قاطع امام بزرگوارمان. من میگویم این اتفاق در مورد فلسطین ممکن است پیش بیاید.

از دشمن نهراسید، «ان کید الشّیطان کان ضعیفا»

هدف را رضاى خدا قرار بدهیم، بدون شک پیروزى نصیب خواهد شد.

امان از دل زینب
که علی از غم بی فاطمه گی رست و رها شد

همان سجده ی آخر
که در آن فرق علی با لب شمشیر دو تا شد

همان سجده ی آخر
که علی از غم بی فاطمه گی رست و رها شد

همان سجده ی آخر که حسن آمد
و یک بار دگر بر پدر خسته عصا شد
تن غرق به خون پدرش را
به درِ خانه رساند و به دعا گفت خدایا
کمک کن نرود جان ز تَن زینب کبری
به این حال، چو بیند پدرم را
دوباره حسن و یاد شب کوچه ی غم ها
دوباره حسن و قِصه ی پُر غُصه ی بابا
بمانَد ...
که چه آمد سر زینب
سَرِ شیرِ خدا، زخمی و مجروح،

نشد باور زینب
دوباره بدنی خونی و رخساره ی زرد و غم و بی تابیِ دختر
دوباره نفسی سوخته و غربت و بستر
دوباره به دل زینب کبری
شده تازه غم و غصه ی مادر

کنار بدنِ خسته ی حیدر

فضای در و دیوار پُر از درد و محَن بود
نه صبری، نه قراری، به دل زینب و کلثوم و حسن بود
در آن سوی دگر باز به جوش آمده غیرت به رگ غیرت دادار
چه طوفانِ عجیبی شده بر پا به دلِ پاک علمدار
در آن سوی دگر مرد غریبی، غریبانه پر از غم
فقط ناله زد و گفت که بابای غریبم
علی چشم گشود و به هر آن چه که رمق بود،
سوی صاحب آن ناله نظر کرد و بفرمود :
عزیزم! اگر چه که رسیده ست چنین جان به لب من
کنارم تو دگر گریه نکن، تشنه لب من
و رو کرد به عباس و صدا زد که بیا نور دو عینم
ابالفضل، عزیز دل من، جانِ تو و جانِ حسینم
و با دختر غمدیده ی خود گفت که ای محرم بابا
هنوز اول راهی
بیا همدم بابا
تو باید که تحمل کنی این رنج و مَحَن را
پس از من غم پرپر زدن و اوج غریبیِ حسن را
تو هستی و بلا، دختر بابا
تو و کرب و بلا، دختر بابا

تویی و بدن بی سر دلدار
نه عباس و حسین اند کنارت
تو و کوچه و بازار
علی اشک شد و گفت، نگهدار همه طاقت خود را
برای غم فردا

علی رفت و صفا رفت ز خانه
دوباره غم تشییع شبانه

حسین و حسن و زینب و کلثوم
همه خسته و مغموم
و اندازه ی یک کوه، غم و درد به سینه
دوباره همه رفتند مدینه
گذشت آن همه درد و پس از آن زینب کبری
به خود دید غم مرگ حسن را
پس از آن سفر کرب و بلا دید
غم رأس جدا دید
نه عباس علمداری و نه یاری و نه صبر و قراری

نه شاهی و امیری
به تن جامه ی تاریک اسیری
از آن شهرِ پُر از غربتِ کوفه گذر کرد
ولی آه وجودش همه لبریز شد از درد
همان طفل یتیمی که علی بال و پَرَش بود
و از روز یتیمی پدرش بود
به همراه یتیمان، دگر غرق تماشا
و در یاد ندارند دگر حرمت آن نان و نمک را
همه گرم تماشا، همه گرم تماشا

و انگار نه انگار که این طائفه ی حضرت زهراست

و انگار نه انگار که این خانم غم دیده همان زینب کبراست

به روی لبشان طعنه و دشنام
همه بر لبه ی بام
پَرانند همه سنگ به روی سر زینب
که ناگاه سری رفته به نیزه
صدا زد که عجب شام غریبی شده امشب
امان از دل زهرا

امان از دل زینب...

شاعر:محمد ناصری

یک توصیه‌ى من به دانشجوهاى عزیز این است که با اساتید ارزشى و مکتبى ارتباطاتتان را مستحکم کنید.

امروز خوشبختانه در محیط  دانشگاه، استادان ارزشى و مکتبى کم نیستند؛ ارتباطات را با اینها افزایش دهید؛

با مراجع فکرى - چه فکر دینى، چه فکر سیاسى، که مورد اعتماد و اطمینان و سالم باشند - ارتباطات را افزایش دهید.

مطالعات فکرى را هم - همچنان که من همیشه به دانشجویان عزیز سفارش کردم و میکنم - تقویت کنید.

*************************

رابطه‌ى «تکلیف‌مدارى» با «دنبال نتیجه بودن» چیست؟

امام فرمودند: ما دنبال تکلیف هستیم. آیا این معنایش این است که امام دنبال نتیجه نبود؟

چطور میشود چنین چیزى را گفت؟ امام بزرگوار که با آن شدت، با آن حدّت، در سنین کهولت، این همه سختى‌ها را دنبال کرد، براى اینکه نظام اسلامى را بر سر کار بیاورد و موفق هم شد، میشود گفت که ایشان دنبال نتیجه نبود؟

حتماً تکلیف‌گرائى معنایش این است که انسان در راه رسیدن به نتیجه‌ى مطلوب، بر طبق تکلیف عمل کند؛ برخلاف تکلیف عمل نکند، ضدتکلیف عمل نکند، کار نامشروع انجام ندهد؛ والّا تلاشى که پیغمبران کردند، اولیاى دین کردند، همه براى رسیدن به نتائج معینى بود؛ دنبال نتائج بودند.

مگر میشود گفت که ما دنبال نتیجه نیستیم؟ یعنى نتیجه هر چه شد، شد؟ نه.

البته آن کسى که براى رسیدن به نتیجه، برطبق تکلیف عمل میکند، اگر یک وقتى هم به نتیجه‌ى مطلوب خود نرسید، احساس پشیمانى نمیکند؛ خاطرش جمع است که تکلیفش را انجام داده.

اگر انسان براى رسیدن به نتیجه، بر طبق تکلیف عمل نکرد، وقتى نرسید، احساس خسارت خواهد کرد؛ اما آن که نه، تکلیف خودش را انجام داده، مسئولیت خودش را انجام داده، کار شایسته و بایسته را انجام داده است و همان طور که قبلاً گفتیم، واقعیتها را ملاحظه کرده و دیده است و بر طبق این واقعیتها برنامه‌ریزى و کار کرده، آخرش هم به نتیجه نرسید، خب احساس خسارت نمیکند؛ او کار خودش را انجام داده.

بنابراین، این که تصور کنیم تکلیف‌گرائى معنایش این است که ما اصلاً به نتیجه نظر نداشته باشیم، نگاه درستى نیست.

 در دفاع مقدس و در همه‌ى جنگهائى که در صدر اسلام، زمان پیغمبر یا بعضى از ائمه (علیهم‌السّلام) بوده است، کسانى که وارد میدان جهاد میشدند، براى تکلیف هم حرکت میکردند.

جهاد فى‌سبیل‌الله یک تکلیف بود. در دفاع مقدس هم همین جور بود؛ ورود در این میدان، با احساس تکلیف بود؛ آن کسانى که وارد میشدند، اغلب احساس تکلیف میکردند.

اما آیا این احساس تکلیف، معنایش این بود که به نتیجه نیندیشند؟

راه رسیدن به نتیجه را محاسبه نکنند؟

اتاق جنگ نداشته باشند؟

برنامه‌ریزى و تاکتیک و اتاق فرمان و لشکر و تشکیلات نظامى نداشته باشند؟

اینجور نیست. بنابراین تکلیف‌گرائى هیچ منافاتى ندارد با دنبال نتیجه بودن، و انسان نگاه کند ببیند این نتیجه چگونه به دست مى‌آید، چگونه قابل تحقق است؛ براى رسیدن به آن نتیجه، بر طبق راههاى مشروع و میسّر، برنامه‌ریزى کند.

در مورد موضع در برابر دولت کنونى سؤال شد.

من عقیده‌ام این است که از همه‌ى دولتها و از جمله دولتى که منتخب است و ان‌شاءالله تا یکى دو هفته‌ى دیگر رسماً تشکیل و مشغول کار خواهد شد، باید حمایت کرد، باید کمک کرد، باید همکارى کرد.

دوستان گفتند که اگر اینجور باشد، ما حمایت میکنیم؛ اگر اینجور باشد، انتقاد میکنیم.

البته من با انتقاد مخالفتى ندارم، منتها توجه شود که:

اولاً انتقاد با عیبجوئى فرق میکند؛

ثانیاً باید  فرصتى براى کار به‌وجود بیاید.

من در مورد این دولتى هم که امروز سر کار است، در هشت سال قبل به بعضى‌ها که هى میخواستند انتقاد کنند، گفتم بگذارید یک مقدارى وقت بگذرد و فرصتى و فضائى در اختیار این دولت قرار بگیرد، تحرکى پیدا کند، بعد اگر چنانچه انتقاد داشتید، انتقاد را شروع کنید؛ عجله نکنید در شروع انتقاد.

در مورد این دولت و همه‌ى دولتها، ما همین نظر را داریم.

ما معتقدیم دولتها مسئولیتهاى سنگینى دارند، کارشان واقعاً سخت است؛ اداره‌ى کشور در بخش قوه‌ى مجریه، حقیقتاً کار دشوارى است؛ باید همه کمک کنند.

هیچ کس هم از ضعف خالى نیست. من به خودم نگاه میکنم، ضعفهاى فراوانى را در خودم مشاهده میکنم.

طلبه‌ها گاهى که کسى یک چیزى میگوید، میگویند آقا قیاس به نفس نکن. بنده قیاس به نفس میکنم. به خودم نگاه میکنم، ضعفهاى فراوانى را در خودم مشاهده میکنم؛ میگویم همه همین جورند.

همه ضعفهائى دارند، قوّتهائى دارند، مشکلاتى دارند؛ بنابراین نباید انسان توقعات را به قدرى بالا ببرد که از توان منطقى خارج باشد؛ نه، باید واقعیتها را دید، مشکلات را مشاهده کرد و کمک کرد

و دعا کرد که خداى متعال ان‌شاءالله به این دولت - و هر دولتى - کمک کند تا بتوانند ان‌شاءالله کارهایشان را انجام دهند؛ و مجموعه‌ى نیروهاى فعال سیاسى و دانشجوئى و کارى و مدیریتهاى مختلف بتوانند ان‌شاءالله دست به دست هم بدهند و کارها را پیش ببرند.

یک بحث مهم در همین قضیه، کارى است که دشمن دارد در زمینه‌ى اختلاف شیعه و سنى میکند؛ کوبیدن مجموعه‌هاى شیعه در نقاط مختلف دنیاى اسلام.

دشمن با این تصور که چون عناصر شیعه در واقع پایگاه‌هاى طبیعى براى جمهورى اسلامى محسوب میشوند، میخواهد این پایگاه‌ها را بکوبد؛ البته اشتباه میکند.

پایگاه‌هاى جمهورى اسلامى منحصر به شیعه‌ها نیست.

خیلى از برادران سنى در خیلى از کشورها آنچنان دفاع جانانه‌اى از جمهورى اسلامى میکنند که خیلى از شیعه‌ها نمیکنند.

بعضى از این مخالفین ضدانقلابى که در خارج از کشور نشسته‌اند - به قول شماها، آن ور آب - و علیه جمهورى اسلامى مرتب حرف میزنند، اگر به آنها بگویند مذهبت چیست، میگوید شیعه.

خیلى از مسلمانهائى که شیعه‌ى امامى هم نیستند - حالا یا شیعه‌ى زیدى‌اند، یا سنى‌اند - در دفاع از نظام اسلامى، از برادران شیعه کمتر نیستند.

بنابراین در مورد عمق راهبردى، دشمنان ما فهم درستى ندارند و کارى که دارند میکنند، کار اشتباهى است.