کلام راهگشای امام صادق(علیه‌السلام) با بیان شیوای امام سیّدعلی
عن الصادق علیه‌السّلام: «تجنّبوا المنی، فإنها تذهب بهجة ما خوّلتم، و تستصغرون بها مواهب اللّه جلّ و عزّ عندکم، و تعقبکم الحسرات فیما وهّمتم به أنفسکم»
« وقتی آرزوهای دور و دراز داشتید از آنچه دارید غفلت می‌کنید. نعمتها در چشم شما تحقیر و کوچک می‌شود. بعد هم که به آن آرزوها دست پیدا نکردید، آرزوهایی که نفستان را درباره آنها دچار توهم کرده بودید، آن وقت حسرت می‌خورید.»
المنی جمع منیه به معنی آرزوست. می‌فرماید اجتناب کنید از آرزوها. خب آرزو یک امر اختیاری نیست، قهری است. در دل خود چیزهایی می‌خواهد، چه اشیای مادی چه معنوی، می‌خواهد اینها را به‌دست آورد. آنچه در مقام عمل از آن نهی شده پروراندن آن است. این که آن را بپروراند به گونه‌ای که فضای قلب او را بگیرد.
نکته دیگر اینکه مراد از منیه و آرزو، آرزوهای شخصی است. کما اینکه در امر دنیا هم همین طور است، دنیای شخصی شما و همینطور مسائل مادی. اما اگر آرزو کنید کشور را به مقام علمی و جایگاه رفیع در دنیا برسانید این چیز خوبی است.
(در ادامه روایت می‌فرماید) فإنها تذهب البهجة... آن زیبایی و طراوتی که در داشته‌های شماست، آن را از شما می‌گیرد. وقتی آرزوهای دور و دراز داشتید از آنچه دارید غفلت می‌کنید. نعمتها در چشم شما تحقیر و کوچک می‌شود. بعد هم که به آن آرزوها دست پیدا نکردید، آرزوهایی که نفستان را درباره آنها دچار توهم کرده بودید، آن وقت حسرت می‌خورید. نگاه کنیم به نعمت‌هایی که خدای متعال به ما داده است. مثلاً شما می‌توانید غذا بخورید، می‌توانید هضم کنید، می‌توانید دفع کنید و... اینها خیلی نعم بزرگی است. در نفس کشیدن مشکل دارید؟
بعضی در همین‌ها مشکل دارند. وقتی نداشته باشی می‌فهمی چقدر اهمیت دارد. ما اصلاً اطلاع نداریم، به نعمتها توجه نداریم. توجه کنیم به این نعمتها و بر هر نعمتی شکری واجب. (حضرت آقا در این بخش از بیاناتشان توضیحات جالبی درباره نحوه حرکت انگشتانشان بعد از جانبازی بیان فرمودند که چطور مرحله به مرحله آنها را به حرکت در آورده‌اند و سپس به همین نعمت حرکت انگشتان و ارزش آن اشاره نمودند. ..) (26/2/91)
منبع : یالثّارات
