کسی که باور دارد اصلح حضور دارد و به عرصه بیاید، خیانت کرده است/افراد صالحی در کشور وجود دارند، ولی اصلح یک نفر است

اولین شاخص برای کاندیدای اصلح اهتمام داشتن به ارزش های اسلامی، دومین شاخص ولایتمداری و شاخص سوم شروط عمومی مانند صلاحیت انجام کار، تجربه، مدیریت و داشتن اطلاعات است.

بطور مثال امام(ره) و مقام معظم رهبری در همه چیز تخصص نداشتند ولی مشاورین مورد اعتمادی داشته اند لذا وظیفه شما است که تحقیق کنید. ضمن اینکه مقام معظم رهبری فرمودند کسانی که شناخت دارند باید آن فرد را به دیگران معرفی کنند. ضمن اینکه دیگران باید تحقیق کنند و اگر راه بهتر وجود دارد از آن استفاده کنند؛ در مورد معرفی کردن کاندیدا معنی این نیست که تکلیف ساقط می شود.

اگر به شخص صالحی رأی دهیم همه امور مردم اصلاح می شود. بنابراین باید به کسی رأی دهید که دلش برای مردم بسوزد، بنابراین اگر به شخص صالح با گرایش دینی رأی دهید بهترین خدمت را به اسلام و انقلاب کردید، باید هوای نفس را در رأی دادن کنار گذاشت و نسبت به انتخاب اصلح تحقیق کنید.

اگر کسانی مانند این گروه که یک شخص را کاندیدا کردند معنی این نیست که در کشور فرد صالح دیگری وجود ندارد بلکه باید اصلح را پیدا کرد و به معنای توهین به دیگران نیست چرا که افراد صالحی هستند که ما به وجود آنها افتخار می کنیم. ولی یک نفر اصلح وجود دارد؛ هر کس در این کشور عهده دار مسئولیت است ما برای او احترام قائلیم.

ممکن است بین کسانی که انتخاب نکردیم پست دیگری داشته باشند که از کاندیدا بهتر باشد ولی اصلح یعنی برای این پست و این دوره. لذا ممکن است برای کار دیگری شخص دیگری اصلح باشد.

اگر کاندیدایی باور کند که صددرصد فردی از وی بهتر وجود دارد، نباید کاندیدا شود وگرنه باید جواب خدا را بدهد و همچنین اگر کاندیدایی که می داند اصلح تر از وی وجود دارد، خود را کاندیدا کند، خیانت کرده است.

:کسانی که از دل و جان به اسلام خدمت می کنند از عمق دل آنها را دوست داریم و دفاع می کنیم و معنا این نیست که ما صلاحیت و خدمات آنها را نادیده می گیریم. ضمن اینکه شما توسط وجود ولی امر(عج الله) را فراموش نکنید.

خانه‌دارى یک شغل است؛ شغل بزرگ،

شغل مهم، شغل حساس، شغل آینده‌ساز.

فرزندآورى یک مجاهدت بزرگ است.

 یکى از مهمترین وظائف زن، خانه‌دارى است. همه میدانند؛ بنده عقیده ندارم به این که زنها نباید در مشاغل اجتماعى و سیاسى کار کنند؛ نه، اشکالى ندارد؛ اما اگر چنانچه این به معناى این باشد که ما به خانه‌دارى به چشم حقارت نگاه کنیم، این میشود گناه.

فرزندآورى یکى از مهمترین مجاهدتهاى زنان و وظائف زنان است؛ چون فرزندآورى در حقیقت هنر زن است؛ اوست که زحماتش را تحمل میکند، اوست که رنجهایش را میبرد، اوست که خداى متعال ابزار پرورش فرزند را به او داده است.

خداى متعال ابزار پرورش فرزند را به مردها نداده، در اختیار بانوان قرار داده؛ صبرش را به آنها داده، عاطفه‌اش را به آنها داده، احساساتش را به آنها داده، اندامهاى جسمانى‌اش را به آنها داده؛ در واقع این هنر زنها است.

اگر چنانچه ما اینها را در جامعه به دست فراموشى نسپریم، آن وقت پیشرفت خواهیم کرد.

عزیزترین قشر جامعه

حضرت امیر مؤمنان على علیه‏السلام احترام معلم را بر هر قشرى از جامعه لازم مى‏دانست و به مسلمانان سفارش مى‏کرد که به پاس خدمات این گروه ارزشمند در هر مقامى که باشند، آنان را همانند پدر خود گرامى بدارند و در این زمینه فرمود: «قُمْ عَنْ مَجْلِسِکَ لاَِبیکَ وَمُعَلِّمِکَ وَلَوْ کُنْتَ اَمیرا؛ به پاس گرامى‏داشت پدر و معلم خود به‏پا خیز! گرچه پادشاه باشى.»

حضرت زین العابدین علیه‏السلام نیز در ضمن شمارش حقوق اقشار مختلف جامعه، معلمان را از طبقات برتر جامعه قلمداد کرده، به دوستان و شیفتگانش سفارش مى‏کرد که حقوق معلمان و اساتید خود را به نحو شایسته‏اى مراعات کنند و در رساله حقوق خود فرمود: «حَقُّ سائِسِکَ بِالْعِلْمِ فَالتَعْظیمُ لَهُ وَالتَّوْقیرُ لِمَجْلِسِهِ وَحُسْنُ الاِْسْتِماعِ اِلَیْهِ؛ حق آموزگار تو این است که او را تعظیم کنى و در مجلس محترم بدارى و به نیکویى سخنانش را گوش کنى.»

در تفسیر امام عسکرى علیه‏السلام آمده است: «هنگامى که به حضرت هادى علیه‏السلام خبر رسید یکى از فقهاى شیعه ـ که در مقام استادى بود ـ با برخى از ناصبیان مناظره کرده و با برهانِ محکم و متقن، باطل بودن ناصبى را اثبات نموده و او را رسوا کرده است،[خیلى خوشحال شد و] هنگامى که آن استاد فرزانه به حضور امام هادى علیه‏السلام رسید، امام او را در صدر مجلس به تخت بزرگى که در آنجا قبلاً نهاده بودند، راهنمایى کرد. این درحالى بود که گروهى از علویان و بنى هاشم حضور داشتند و خود امام بر آن تخت ننشست. حضرت آن استاد فقیه را بالا برد و تعظیم کرد تا اینکه بر روى آن تخت نشانید.»

اى معلم چون کنم توصیف تو / چون خدا مشکل توان تعریف تو

ای بی نشانه‏ ای که خدا را نشانه‏ ای
هر سو نشان توست، ولی بی نشانه ‏ای

ای روح پر فتوح کمال و بلوغ و رشد
چون خون عشق در رگ هستی روانه‏ ای

با یاد روی خوب تو می‏ خندد آفتاب
بر خاک خسته رویش گل را بهانه ‏ای

ای ناتمام قصه شیرین زندگی
تفسیر سرخ زندگی جاودانه‏ ای

تصویر شاعرانه در خود گریستن
راز بلند سوختن عارفانه‏ ای

هیهات، خاک پای تو و بوسه ‏های ما؟!
تو آفتاب عشق بلند، آستانه‏ ای

در باور زمانه نگنجد خیال تو
آری حقیقتی بحقیقت فسانه‏ ای

زهرای پاک ای غم زیبای دلنشین
تو خواندنی‏ ترین غزل عاشقانه ‏ای
فاطمه راکعی